Mazurzenie, zwane dawniej mazurowaniem i cakaniem, to wymawianie sz, ż, cz i dż jako odpowiednio s, z, c, dz, np. syja, mozes, cekać, jezdzę.
Rz, dziś brzmiące w języku ogólnym tak samo jak ż, jest innego pochodzenia (z dawnego r miękkiego). Jego mazurzenie nie dotyczyło i nie dotyczy.
Każdy, kto sądzi, że mówienie gwarą polega na zamienianiu dowolnego a na o i każdego ż, sz na z, s, srodze się myli. Ignorancja w tej dziedzinie jest ogromna i ma długą tradycję. „Mazurzą” rz Krakowiacy i górale, kompani Janosika w znanym serialu, aktorzy i kabareciarze naśladujący (w swoim mniemaniu świetnie) gwarę mazowiecką czy góralską.
Górale podhalańscy mówią gwarą należącą do dialektu małopolskiego. Jest to gwara mazurząca. Górale mazurzą, ale nie seplenią! Wymawianie rzemyk, rzepa, pokrziwiony jest w pełni gwarowe, ale nie jest cofaniem się mazurzenia, odstępstwem od mazurzenia, niemazurzeniem, ponieważ geneza i wymowa rz to zupełnie odrębna historia.