Oba wyrazy pod względem słowotwórczym są poprawne, gdyby jednak trzeba było wybierać, podpowiadam, iż nazwy mieszkańców od nazw obcych przeważnie mają przyrostek -czyk (w tym wypadku rozszerzony o element -ań-). Panie tam mieszkające powinniśmy nazywać wyrazem roveretanka.
I tak oto rzecz prosta się skomplikowała. Komplikacja pierwsza jest nieznaczna: piszemy roveretańczyk, roveretanka – małą literą, ponieważ są to nazwy mieszkańców miast. Komplikacja druga jest poważna, ponieważ nie mamy prostych reguł, by rozstrzygnąć, czy pisać roveretańczyk, czy może roweretańczyk, a też: roveretanka – czy roweretanka. Chodzi o to, że są to wyrazy zawierające polskie przyrostki, zapisywane (małe litery) wedle reguł polskiej ortografii, a w takim razie rozumniej by było znak v zastąpić rodzimym odpowiednikiem. W związku z tym powstają formy roweretańczyk i roweretanka, które mimo oczywistych zalet mają też poważną wadę: mogą się bardziej kojarzyć z wyrazem pospolitym rower niż z nazwą włoskiego miasta. Proponuję w związku z tym do nazywania mieszkańców tego miasta przyjąć formy roveretańczyk – roveretanka.