młodzianie

młodzianie
14.03.2012
14.03.2012
Dzień dobry,
dlaczego mianownik liczby mnogiej od rzeczownika młodzian brzmi młodzianie, a nie młodziani? Nowy słownik poprawnej polszczyzny podaje wprost: „lm M. ci młodzianie (nie: młodziani)”. Także WSO: „ci -nie”. Czy taki mianownik liczby mnogiej nie byłby poprawny tylko dla rzeczownika młodzianin?
Pozdrawiam.
Wśród rzeczowników na -an (ale nie na -anin) nie tylko młodzianie, ale też np. Cyganie mają w liczbie mnogiej końcówkę -e. Z drugiej strony są chuligani, grafomani, kapelani, kapłani, kompani, szamani, szarlatani i inni – tych drugich, jak widać, jest więcej. Na słowo młodzian trzeba więc uważać jako na jako fleksyjny wyjątek. Słowniki poprawnościowe słusznie przestrzegają przed błędem.
Rzeczowniki na -anin – przeciwnie – tworzą liczbę mnogą na -anie, np. arianie, mieszczanie, Słowianie, w ich wypadku słowniki poprawnościowe ostrzegają przed zakończeniem -ani, np. franciszkanie, nie franciszkani. Po zakończeniu mianownika lp można poznać, jak dany rzeczownik męskoosobowy się odmienia, trzeba tylko uważać na wyjątki.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego