Naczynie przeznaczone na wodę jest naczyniem na wodę. Naczynie przeznaczone np. do noszenia wody mogłoby być nazwane naczyniem do wody, ale w praktyce bardzo rzadko tak bywa. Jeśli ze słowem naczynie łączymy przyimek do, to zwykle po to, aby umieścić po nim nazwę czynności, np. naczynie do picia.
Obserwacji tej nie można uogólniać na nazwy wszystkich naczyń. Mamy na przykład kufle do piwa, nie na piwo, i mamy pucharki do lodów, nie na lody. Skąd bierze się ta różnica między słowem naczynie a nazwami poszczególnych naczyń?
Wyjaśnienie znajdziemy w słownikach poprawnej polszczyzny. Przy nazwach naczyń można w nich spotkać komentarz, że konstrukcji z na używa się „z odcieniem doraźnego przeznaczenia”, a konstrukcji z do bez tego odcienia (czyli w domyśle: gdy naczynie ma wyraźnie określone przeznaczenie). Przewaga konstrukcji z na przy słowie naczynie wynika – jak sądzę – stąd, że naczynia są tak różnorodne, iż trudno wskazać określone przeznaczenie dla nich wszystkich. Natomiast poszczególne rodzaje naczyń mogą być przeznaczone do określonych celów, co zwiększa frekwencję konstrukcji z przyimkiem do.