W materiałach wprowadzających tekst artykułu w czasopiśmie nazwa autora (imię i nazwisko) może być poszerzona o tzw. afiliację, która świadczy o autorytecie autora w danej dziedzinie. Informacje te powinny być ujęte możliwie w jak najbardziej skrótowej formie, przy zachowaniu wszakże wszelkich reguł poprawności językowej. Formą nauczyciel można się posługiwać zarówno w odniesieniu do mężczyzn, jak i do kobiet trudniących się uczeniem kogoś. Śmiało również można się posłużyć wyrazem nauczycielka (forma żeńska od wyrazu nauczyciel), który jest neutralny pod względem stylistycznym (w odróżnieniu np. od formy psycholożka, która ma według słowników wciąż nacechowanie potoczne). Słowniki języka polskiego w informacji składniowej wymagają od wyrazu nauczyciel konstrukcji dopełniaczowej i podają przykłady z nazwami przedmiotów, a więc np. nauczyciel (czego) fizyki, rysunków, języka francuskiego itd. Wydaje się zatem, iż w opartych na tej konstrukcji nazwach zawodów nie ma również niczego błędnego, por. nauczyciel szkoły podstawowej, nauczyciel szkoły średniej, nauczyciel szkoły specjalnej, nauczyciel szkoły parafialnej itd. Jednakże gdybyśmy chcieli poinformować o tym, jakiego przedmiotu uczy dany nauczyciel i w jakiej szkole, najlepsza byłaby konstrukcja typu nauczyciel etyki w szkole podstawowej. Możliwa jest też konstrukcja z przecinkiem, np. nauczyciel języka polskiego, SP nr 7 w Warszawie. Możliwości jest zatem wiele. Najważniejsze jednak, by określone rozwiązanie stosować konsekwentnie w obrębie wszystkich artykułów w danym czasopiśmie.