Nazwiska mężatek można tworzyć za pomocą przyrostków -owa oraz -ina (-yna) . Przyrostek -owa dołącza się niekiedy do nazwisk męskich zakończonych na spółgłoskę (z wyjątkiem g), np. Dudek – Dudkowa, Kuraś – Kurasiowa lub na samogłoski -e, -o, np. Linde – Lindowa, Stańko – Stańkowa, a w związku z tym: Radło – Radłowa. Przyrostek -ina (-yna) dołączano do nazwisk męskich zakończonych na -a, -g, -ga, np. Puzyna – Puzynina, Pług – Płużyna, Skarga – Skarżyna. Nie dotyczy to oczywiście nazwisk o formie przymiotnikowej, zakończonych najczęściej na -ska, -cka, -dzka.
Formy żeńskie nazwisk tworzono głównie w okresie od XIX do pierwszej połowy XX wieku, a tendencja do ich unikania rozpoczęła się już w XIX stuleciu. Przyrostek -ina (-yna) wyszedł już niemal całkowicie z użycia. Spotyka się, choć rzadko, nazwiska żeńskie z przyrostkiem -owa, który bywa dodawany również do nazwisk na -a, -g, -ga, w związku z czym funkcjonować mogą formy takie jak: Puzynowa, Pługowa, Skargowa.
Przyrostek -icha (-ycha) spotykany bywa tylko w gwarach, a i to rzadko.
Formy typu Radłowa istotnie są dziś z wielu względów trudne do zaakceptowania, jedną z przyczyn jest to, iż -owa to przyrostek oznaczający przynależność. Z tego powodu też prawie wyszły z użycia formy typu Mariuszowa Radło.