Partykułę nie jako wykładnik zaprzeczenia piszemy z rzeczownikami i przymiotnikami (także imiesłowami przymiotnikowymi) zasadniczo łącznie. W wypadku przymiotników (imiesłowów przymiotnikowych) pisownia rozdzielna obowiązuje tylko w:
a) wyraźnych przeciwstawieniach, np. nie leżący, ale siedzący; siedzący, a nie leżący;
b) konstrukcjach, których ośrodkiem jest spójnik ani, np. nie piszący ani nie czytający; ani nie piszący, ani nie czytający.
W wypadku rzeczowników pisownia rozdzielna występuje jedynie wtedy, kiedy partykuła nie:
a) jest nie tylko zaprzeczeniem, ale też wprowadza przeciwstawienie, np. to nie przyjaciel, ale twój wróg; anioł nie człowiek;
b) konfrontuje dwa rzeczowniki w celu wyrażenia opinii, że zaprzeczany rzeczownik jest w swej treści wyolbrzymiony lub nieprawdziwy, a rzeczywistości odpowiada cecha rzeczownika pierwszego, np. jest wojskowym, ale nie pułkownikiem;
c) tworzy wyrażenie uogólniające lub wskazujące na niepewność co do opisywanego obiektu, np. pogoda nie pogoda; święto nie święto.
Z żadną z sytuacji opisanych powyżej nie mamy tu do czynienia. Piszemy zatem nietrenujący i niefinalista.