nietypowy sposób odmiany zapożyczeń
chciałbym spytać o trzy nietypowe odmiany znajdujące się w Wielkim słowniku wyrazów obcych: askari (od: askarys), cassettoni (od: cassetone) oraz caudillos (od: caudillo). Skąd się one wzięły? Jakie warunki muszą zostać spełnione, żeby takie formy znalazły się w słowniku? Gdyby się uprzeć, wiele zapożyczeń można by odmienić według niepolskich wzorców odmiany. Interesująca jest także odmiana performersi od słowa performer, która nie nie pasuje do żadnego wzorca.
Pozdrawiam.
15.03.2012
15.03.2012
Dzień dobry,chciałbym spytać o trzy nietypowe odmiany znajdujące się w Wielkim słowniku wyrazów obcych: askari (od: askarys), cassettoni (od: cassetone) oraz caudillos (od: caudillo). Skąd się one wzięły? Jakie warunki muszą zostać spełnione, żeby takie formy znalazły się w słowniku? Gdyby się uprzeć, wiele zapożyczeń można by odmienić według niepolskich wzorców odmiany. Interesująca jest także odmiana performersi od słowa performer, która nie nie pasuje do żadnego wzorca.
Pozdrawiam.
Wszystkie formy, które Pana dziwią, można znaleźć w polskich tekstach. Pierwsza jest oboczna, druga stwarza alternatywę dla pozostawienia wyrazu w postaci nie odmienionej, trzecia reprezentuje znany skądinąd wzór tworzenia lm zapożyczeń hiszpańskich (por. peso – pesos), czwarta, podobnie do pierwszej oboczna, jest przykładem tzw. depluralizacji, częstej w pożyczkach z języka angielskiego (por. drops – dropsy, gdzie do angielskiej końcówki lm dodano polską, co świadczy o neutralizacji funkcji gramatycznej tej pierwszej).
Ja widać, przykłady są różne, ale problem ten sam: niektóre zapożyczenia z trudem dostosowują się do polskich wzorów odmiany, a ponieważ pozostawianie ich w formie nie odmienionej mogłoby by niewygodne, ich odmianę „sztukuje” się formami obcymi. Najbardziej potrzebne jest przy tym zaznaczenie różnicy między liczbą pojedynczą a mnogą, co potwierdzają Pana przykłady.
Ja widać, przykłady są różne, ale problem ten sam: niektóre zapożyczenia z trudem dostosowują się do polskich wzorów odmiany, a ponieważ pozostawianie ich w formie nie odmienionej mogłoby by niewygodne, ich odmianę „sztukuje” się formami obcymi. Najbardziej potrzebne jest przy tym zaznaczenie różnicy między liczbą pojedynczą a mnogą, co potwierdzają Pana przykłady.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
