nora-obora
Szanowni Państwo!
W popularnym polskim thrillerze prawniczym bohaterowie określają jedno z pomieszczeń w kancelarii terminem noraobora. Wyraz ten występuje w tekście nie tylko w mianowniku, spotykamy wyrażenia „do noryobory” i „w norzeoborze”. Czy taka pisownia jest poprawna, czy też powinien zostać użyty dywiz: nora-obora, do nory-obory, w norze-oborze?
Z wyrazami szacunku
Student
W polszczyźnie pisownia tego rodzaju dwuczłonowych rzeczowników o członach równorzędnych, które mają wewnętrzną fleksję, wymaga użycia łącznika. Napiszemy zatem:
- nora-obora (nory-obory, norze-oborze itd.),
por. też:
-
cud-dziewczyna (cud-dziewczynie, cud-dziewczynę itd.),
- laska-parasol (lasce-parasolowi, laskę-parasol itd.),
- ława-stół (ławy-stołu, ławie-stole itd.),
- klub-kawiarnia (klubu-kawiarni, klub-kawiarnię itd.).