W związku z wyrażeniami takimi jak przytoczone mówi się o brutalizacji polskiego dyskursu publicznego. Agresja wyrażona w słowach jest miarą złych uczuć, które mówiący żywi wobec adresata. Można oczywiście kogoś nie lubić i z kimś się nie zgadzać, ale jeśli się go publicznie obraża, to wznosi się przeszkody we wzajemnym porozumieniu, które potem trudno będzie obalić.
Ze słowotwórczego punktu widzenia ciekawe są łże-elity. Podobnych formacji czasownikowo-rzeczownikowych nie jest wiele, a te, które są – np. paliwoda, gasiświeczka, dusigrosz, moczymorda, męczydusza, mąciwoda, zawalidroga – mają charakter ekspresywny i często pejoratywny. Jak widać, pisane są łącznie, a nie z dywizem. Jeśli łże-elity trwale zagoszczą w polszczyźnie publicznej, to może ich człony się też zrosną. Byłby to niewątpliwy wkład nowych władz IV RP w rozwój nowej polszczyzny.