Formy instutycyjny i relacjonalny są tak rzadkie, że można się wahać, czy poprawne. Z pewnością lepiej poprzestać na używaniu ich częstszych wariantów: instytucjonalny i relacyjny. Inaczej jest z formami konstytucyjny i konstytucjonalny, ta pierwsza bowiem odnosi się przede wszystkim do konstytucji jako aktu prawnego, ta druga zaś do konstytucji jako budowy organizmu. Jeśli chodzi wreszcie o formę egzystencjonalny, to zwalczano ją z tego samego powodu, co egzystencjonalizm, i – jak widać – skutecznie.
Nie ma prostej odpowiedzi na pytanie, kiedy przymiotnik od obcego rzeczownika tworzymy przyrostkiem -ny, kiedy -alny, a kiedy -onalny. Decyduje o tym nie tylko oryginalna postać rzeczownika, ale i produktywność poszczególnych przyrostków w polszczyźnie oraz istnienie przykładów analogicznych, które mogą narzucić pewien wzór budowy nowym wyrazom. Prof. Witold Doroszewski poświęcił nieco uwagi tej kwstii w jednym ze swoich felietonów (zob. O kulturę słowa, t. 2, s. 411–412).