o wujostwu i stryjostwu
SJP W. Doroszewskiego podaje końcówkę miejscownika -stwie dla rzeczowników ‘wujostwo’ i ‘stryjostwo’, zaś np. dla rzeczownika ‘ambasadorostwo’: -stwu. Wszelkie aktualne słowniki języka polskiego nie zawierają takich rozbieżności fleksyjnych i wszystkie nazwy małżeństw zakończone na -stwo przyjmują tam w miejscowniku liczby pojedynczej końcówkę -stwu. Czyżby u Doroszewskiego były błędy, czy jedynie jakieś archaiczne formy fleksyjne?
Dziękuję.
4.04.2005
4.04.2005
Witam!SJP W. Doroszewskiego podaje końcówkę miejscownika -stwie dla rzeczowników ‘wujostwo’ i ‘stryjostwo’, zaś np. dla rzeczownika ‘ambasadorostwo’: -stwu. Wszelkie aktualne słowniki języka polskiego nie zawierają takich rozbieżności fleksyjnych i wszystkie nazwy małżeństw zakończone na -stwo przyjmują tam w miejscowniku liczby pojedynczej końcówkę -stwu. Czyżby u Doroszewskiego były błędy, czy jedynie jakieś archaiczne formy fleksyjne?
Dziękuję.
Tego typu rzeczowniki oznaczające pary małżeńskie mają w miejscowniku, wyjątkowo, końcówkę -u. Tłumaczy się to analogią do wyrazu państwo, który przybiera końcówki zależnie od znaczenia (o państwie polskim, o państwu Kowalskich). Zresztą niektóre wyrazy z przyrostkiem -ostwo również mogą mieć dwa znaczenia, np. prezesostwo (‘urząd’ lub ‘prezes z żoną’), a wówczas w miejscowniku końcówkę dobierzemy na podstawie znaczeniowej.
Informacje podane w niektórych artykułach SJPD to błąd wynikający z mechanicznego zastosowania wzorca odmiany, proszę przyjrzeć się hasłom baronostwo i hrabiostwo.
Informacje podane w niektórych artykułach SJPD to błąd wynikający z mechanicznego zastosowania wzorca odmiany, proszę przyjrzeć się hasłom baronostwo i hrabiostwo.
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
