Był raczej niż jest, bo dziś mówi się oczu. Jednak np. Benedykt Chmielowski w encyklopedii Nowe Ateny (1745–46) pisał: „Zioła leczące, na ból oczów naturalnie pomagające, wierszem są tu wyrażone”, a Ignacy Krasicki w niewiele późniejszych Mikołaja Doświadczyńskiego przypadkach (1776): „Nowa postać sytuacji mojej długo nie dała mi oczów zmrużyć”. Z późniejszych autorów formy oczów używali m.in. Gojawiczyńska, Iwaszkiewicz, Korczak, Kruczkowski i Makuszyński.