odmiana i zapis nazwisk francuskich
Pragnę Państwa prosić o pomoc w rozwiązaniu kwestii dotyczącej odmiany nazwisk francuskich zakończonych na dwie spółgłoski, przy czym ostatnia z nich jest niewymawiana. W szczególności chodzi mi o nazwiska typu: Denonvilliers, Flourens. Czy odmieniać je jak Mitterand, tzn. bez apostrofu: Denonvilliersa, Flourensa, Mitteranda? Czy też jak Descartes, tzn. Denonvilliers’a, Flourens’a, Descartes’a? Dziękuję za pomoc.
Z poważaniem,
Lucyna Lipowska
28.01.2004
28.01.2004
Dzień dobry! Pragnę Państwa prosić o pomoc w rozwiązaniu kwestii dotyczącej odmiany nazwisk francuskich zakończonych na dwie spółgłoski, przy czym ostatnia z nich jest niewymawiana. W szczególności chodzi mi o nazwiska typu: Denonvilliers, Flourens. Czy odmieniać je jak Mitterand, tzn. bez apostrofu: Denonvilliersa, Flourensa, Mitteranda? Czy też jak Descartes, tzn. Denonvilliers’a, Flourens’a, Descartes’a? Dziękuję za pomoc.
Z poważaniem,
Lucyna Lipowska
Polskie końcówki do francuskich nazw własnych dopisujemy po apostrofie, gdy: 1) kończą się na nie wymawianą samogłoskę [e], 2) kończą się w wymowie na samogłoskę [e], po której w zapisie następuje -s lub -x. Wniosek stąd, że nazwiska Denonvilliers, Flourens powinniśmy zapisać bez apostrofu: DB. Denonvilliersa, Flourensa, C. Denonvilliersowi, Flourensowi, N. Denonvilliersem, Flourensem, Ms. Denonvilliersie, Flourensie.
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
