Lektura tekstów mówiących o nowo powołanych kobietach księżach wskazuje, że zazwyczaj mówi się o nich przy użyciu dwojakiego rodzaju form:

1. męskiej ksiądz, odmienianej w liczbie pojedynczej i mnogiej według wzorca męskiego, por. np. rozmowa z księdzem Anną Petrović, proboszczem słowackiej parafii luterańskiej w Belgradzie;
2. żeńskiej ksiądz, mającej w przypadkach zależnych liczby pojedynczej formy równe mianownikowi, por. np. uroczystość konsekracji 41-letniej ksiądz Pauliny Hławiczki-Trotman. W tym wypadku jednak w liczbie mnogiej zaleca się użycie form charakterystycznych dla rodzaju męskiego (np. dwaj księża Anna Kowalska i Maria Wiśniewska).

Należy jednocześnie odnotować, że spotykane są w uzusie formy typowo żeńskie, jak np. ksiądzka, por.

• Jennie Högberg, ksiądzka Kościoła Szwecji.
• Ksiądzka waliła głową o ścianę kościoła, a Bror leżał w chłodni w kostnicy (K. Smirnoff, Wracam do domu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2024).