To nie jest kwestia fleksji (odmiany wyrazów), lecz słowotwórstwa (tworzenia wyrazów pochodnych od wyrazu podstawowego).

Wyraz praktyczka jest poprawnie utworzonym derywatem od rzeczownika praktyk. Powstał przez dodanie sufiksu -ka, który w polszczyźnie regularnie tworzy feminatywy od nazw w rodzaju męskim. Procesowi derywacji towarzyszyła też wymiana głoskowa [k] : [cz], por. też np. fanatyk → fanatyczka, lunatyk → lunatyczka, matematyk → matematyczka.

Rzeczownik praktyczka oznacza: 1. ‘kobietę czynnie uprawiającą jakiś zawód’; 2. ‘kobietę, która nabyła wiedzę i umiejętności w jakiejś dziedzinie przez doświadczenie’. Wyraz jest stosunkowo często spotykany w uzusie, por. np.

• Anastasia Nabokina – kulturoznawczyni, krytyczka sztuki, praktyczka i teoretyczka tańca, asystentka w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych UJ.
• Dwie niesamowite kobiety, dwie praktyczki i ekspertki w swoich dziedzinach, dwa bardzo ciekawe tematy.
• Jestem doświadczoną praktyczką biznesu, liderką działającą w obszarach związanych z medycyną.
• Na warsztat zapraszam zarówno praktyków i praktyczki z dłuższym stażem, jak i osoby, które zajmują się partycypacją od niedawna.
• Przyjrzymy się, co aktualnie jest dla Was ważne i nadaje sens działaniom, które realizujecie jako praktyczki i praktycy.
• W moim podejściu integruję współczesne podejścia do pracy z ciałem (jestem praktyczką somatic experiencing) z nurtami kontekstualnymi.