Przyrostek -arnia to cząstka, która tworzy w polszczyźnie m.in. odrzeczownikowe nazwy różnego rodzaju warsztatów, pracowni, zakładów itp., np. blacharnia, brykieciarnia, farbiarnia czy garbarnia, w tym również nazwy miejsc wyrobu, sprzedaży i/lub konsumpcji produktów gastronomicznych, por. np. ciastkarnia, herbaciarnia, kawiarnia, lodziarnia, naleśnikarnia, paszteciarnia, pierogarnia, piwiarnia, wędliniarnia, winiarnia. Nie ma zatem przeciwwskazań, by sufiks -arnia utworzył nazwę miejsca, w którym wytwarza się i podaje racuchy. Dopuścić należałoby zarówno formę bez wymiany fonemowej w zakończeniu tematu (racucharnia), jak i z wymianą /χ/ do /š/ (racuszarnia). Do wymian tego rodzaju dochodzi nie tylko w wypadku tworzenia zdrobnień (por. racuch – racuszek, fartuch – fartuszek, mucha – muszka), lecz także innych derywatów (por. Włoch – Włoszka, wydmuchać – wydmuszka), w tym także omawianych tu nazw miejsc z sufiksem -arnia (por. pończocha – pończoszarnia).

Forma bez wymiany fonemowej ma oparcie (niewielkie) w uzusie, por.

• Okienko by Karmnik, czyli pierwsza w stolicy racucharnia.
• Racucharnia Wielkanocna poleca placki babcine.