Uzus rzeczywiście trudno zbadać, w skądinąd pokaźnym Korpusie Języka Polskiego PWN też nie znalazałem żadnego przykładu, ani na -u, ani na -a. Słownikarze, którzy podają formę pejsa kierowali się może (świadomie lub nie) analogią do nazw o podobnym znaczeniu, np. wąsa i baka (w opozycji do baku 'naczynia'). Czym kierowali się redaktorzy USJP, nie wiem – może analogią formalną, por. rejs – rejsu, gnejs – gnejsu, szajs – szajsu, interfejs – interfejsu. Z dopełniaczem lp rzeczowników nieżywotnych mamy notoryczne kłopoty, między innymi dlatego, że kryteria znaczeniowe i kryteria formalne często przemawiają na korzyść różnych rozwiązań.