Nie ma sztywnej reguły, może więc być eliptyczna piazza (rodzaj żeński, jak w języku włoskim), może być eliptyczne piazza (rodzaj nijaki, zwykle najbezpieczniejszy), w zasadzie mógłby być nawet eliptyczny piazza (rodzaj męski, zgodny z polskim wyrazem nadrzędnym, w tym wypadku plac). Ostatniej możliwości bym w danej sytuacji nie polecał, choć miewa ona oparcie w analogicznych przykładach, np. szkocka whisky (jak wódka).
Postulat, aby rodzaj polskiego rzeczownika był zgodny z rodzajem w języku źródłowym jest o tyle nierealny, że nie w każdym języku rzeczowniki są nacechowane rodzajowo. Język włoski szczęśliwie ma rodzaj, w dodatku końcowe -a w słowie piazza jest zgodne z typowym zakończeniem rzeczowników żeńskich w polszczyźnie. Dlatego uważam, że oba wyrażenia wymienione w pytaniu są równie dobre. Pierwsze jest zgodne z dominującą w polszczyźnie tendencją, aby nieodmiennym rzeczownikom zapożyczonym nadawać rodzaj nijaki. Drugie zdradza, że nadawca zna język źródłowy, a więc może budzić do niego zaufanie i korzystnie usposabiać słuchaczy.