Słownik poprawnej polszczyzny PWN nie widzi w tym połączeniu błędu, podaje nawet przykład „Serdeczny, bliski przyjaciel”. Także w Korpusie Języka Polskiego PWN bliskich przyjaciół znajdziemy prawie dwie setki. Zastanawiające jednak, że nazwa daleki przyjaciel w tymże korpusie występuje tylko raz, najwyraźniej więc odnosi się do czegoś, co w rzeczywistości raczej nie istnieje. Skąd w takim razie bliski przyjaciel i czy wyrażenie to nie jest aby pleonazmem, „masłem maślanym”? Myślę, że posługujemy się nim z chęci podkreślenia bliskich związków z kimś. Emfazy jest w języku sporo i nie każdy przykład dublowania treści motywowany emfazą jest naganny. Zresztą, jeśli się zastanowić, to może przyjaźń rzeczywiście jest stopniowalna, podobnie jak pokrewieństwo?