Występujący w polszczyźnie przymiotnik utworzony od rzeczownika chorągiew to chorągwiany. Spotykamy go zazwyczaj w następujących kolokacjach: drzewce chorągwiane, orły chorągwiane, władze chorągwiane, żołnierze chorągwiani, szlachta chorągwiana. Nie ma zatem przeciwskazań, by mówić i pisać o poczcie chorągwianym. Połączenie wyrazowe tego rodzaju stosowane jest zresztą od dawna. W Rozporządzeniu Ministra Spraw Wojskowych z dnia 13 czerwca 1925 r. w sprawie wykonania Ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych wojska polskiego czytamy np.: Po nabożeństwie dowódca formacji, względnie wyznaczeni przez niego oficerowie wydają komendę „do przysięgi”. Poczet chorągwiany występuje przed front z rozwiniętą chorągwią (sztandarem), przy której staje dowódca formacji, poczem duchowny danego wyznania odczytuje rotę przysięgi w języku polskim, a szeregowi powtarzają za nim głośno poszczególne zdania, przyjmując postawę, przepisaną regulaminem (pisownia oryginalna).

Osobę trzymającą chorągiew możemy nazwać – przez analogię do sztandaru i sztandarowego oraz proporca i proporcowego – chorągwiowym.