W Korpusie Języka Polskiego PWN jest reżyserek 66, z tego ledwie kilka w znaczeniu pomieszczenia, reszta w znaczeniu osobowym. Cytaty pochodzą z różnych lat (od lat dwudziestych do nowego tysiąclecia) i z różnych źródeł. Połączenie polska reżyser wydaje mi się nie najlepsze, choć wydawnictwa normatywne go nie zabraniają, tzn. nie ograniczają wyraźnie grupy rzeczowników męskich, które stają się składniowo dwurodzajowe. O ile jednak ta dwurodzajowość jest faktem przy oficjalnych tytułach i nazwach osobowych typu dyrektor, minister, świadek (także w użyciach nietytularnych), to nie ma sensu jej rozszerzać. Inaczej zaczniemy mówić polska pisarz.
Nie widzę tu potrzeby powoływania się na protesty feministek. Po prostu połączenia rzeczownika formalnie męskiego z przymiotnikiem żeńskim zawsze będą sprawiać kłopoty. Nie można powiedzieć polska reżyser w liczbie mnogiej. Por. też odpowiedź na pytanie o biegłą referent/ biegłego referenta , opublikowane wcześniej w Poradni.