Nie wiem, o jaką ustawę chodzi, ale przypuszczam, że dotyczy ona zarówno posłów (mężczyzn), jaki i posłanek, a formy poseł używa się w niej w znaczeniu generycznym, z myślą o funkcji, a nie płci. Ponieważ jednak nazwy zawodowe i tytuły kobiet stały się w ostatnich latach przedmiotem żywych dyskusji i nie brak osób, które uważają – moim zdaniem nie bez racji – że posługiwanie się w stosunku do kobiet nazwami rodzaju męskiego, gdy istnieją nazwy żeńskie, jest rodzajem dyskryminacji, sądzę, że należy dawać pierwszeństwo nazwom żeńskim wszędzie, gdzie nie natrafia to na opór ze strony systemu słowotwórczego języka (a i ten opór zresztą należałoby stopniowo przełamywać, zaczynając od wypowiedzi mniej oficjalnych). Krótko mówiąc, choć nie ma błędu w zapisach typu Anna Kowalska, poseł VII kadencji Sejmu, za trafniejsze i zgodne z duchem czasu uważam zapisy: Anna Kowalska, posłanka VII kadencji Sejmu.
Wyjątkiem są formy adresatywne: do kobiety posła (czyli posłanki) zwracamy się słowami: „Co Pani poseł ma do powiedzenia swoim wyborcom?”, a nie „Co Pani posłanka ma…?”.