Skróty obu przywołanych w pytaniu wyrażeń – punkt procentowy oraz punkt bazowy – nie są jeszcze skodyfikowane w wydawnictwach poprawnościowych. Stąd zapewne wahania w zakresie pisowni (por. np. pp., p.p., a nawet pkt proc.).

Ogólna zasada mówi, że w skrócie nazwy dwu- lub wielowyrazowej, gdy wyrazy następne rozpoczynają się od spółgłoski, stawiamy tylko jedną kropkę na końcu. Jednocześnie w tej samej regule znajdujemy uwagę, że stawia się kropkę po skrócie każdego wyrazu dla odróżnienia dwóch podobnych zapisów, np. br. (= bieżącego roku), ale: b.r. (= bez roku); dn. (= dnia), ale: d.n. (= dokończenie nastąpi); tj. (= to jest), ale: t.j. (= tekst jednolity).

Skróty powstałe na bazie ogólnej reguły powinny przyjąć następujący kształt pisowniowy: pp. i pb. Jeśli się jednak weźmie pod uwagę, że skrót pp. jest już w polszczyźnie zarezerwowany dla wyrazów państwo, panowie, panie, panny i punkty, może zrodzić się myśl, żeby zróżnicować – a tym samym ujednoznacznić – zapis przez postawienie kropki po każdym ze skrótów (p.p.). Postępowaniu takiemu nie można odmówić podstaw i zapewne dlatego w wielu tekstach z zakresu szeroko rozumianej ekonomii i finansów skrót z dwiema kropkami jest często spotykany. Nie dotyczy to jednak skrótu pb., który nie jest w polszczyźnie obarczony bagażem licznych odesłań.

Czy jednak sensowne będzie posługiwanie się w jednym tekście skrótem p.p. (= punkt procentowy) i pb. (= punkt bazowy)? Raczej nie, czytelnik będzie bowiem postrzegał tego rodzaju zapisy jako niekonsekwencję. Sensownym wyjściem byłoby zatem posługiwanie się formami pp. i pb., przy czym w krótkim komentarzu bądź przypisie należałoby wyjaśnić, że na potrzeby tego tekstu stosuje się tę właśnie pisownię.