Słowa preferans, podobnie jak nazw innych gier karcianych, normalnie nie używamy w liczbie mnogiej. Pytanie: preferanse czy preferansy? odnosi się więc do sfery domysłów. Szukając odpowiedzi, można odwołać się do rzeczowników analogicznych, przede wszystkim do rzeczowników o tym samym zakończeniu.
Większość rzeczowników męskich na -ans ma w liczbie mnogiej zakończenie -anse – bądź to jako jedyne, bądź to jako oboczne do zakończenia -ansy. Wyjątkiem jest szympans. Pod względem znaczenia jednak preferans – starszy brat brydża – ma mniej wspólnego z szympansem niż z pasjansem, romansem czy mezaliansem (wszystkie te słowa łączy aura nostalgii za minioną epoką, a ich desygnaty bardziej są znane dziś z filmów i książek niż z życia). Ponieważ zaś pasjans i romans w liczbie mnogiej mają wyłącznie zakończenie -anse (można to sprawdzić w korpusach polszczyzny, prostując opinie niektórych słowników), a mezalians – obocznie -anse lub -ansy, sądzę, że liczbę mnogą od preferans powinniśmy tworzyć przede wszystkim zakończeniem -anse, choć i formy na -ansy bym nie wykluczał. Trudno zresztą wykluczać coś, czego nie ma, a – jako się rzekło – w liczbie mnogiej preferans w zasadzie nie występuje.