Mężczyzna pełniący prestiżową funkcję, taką jak prezydent, właśnie w sytuacjach oficjalnych (nie prywatnych) ma obowiązek nazywania swojej żony małżonką. Styl wysoki, którego w oficjalnych wypowiedziach używa, wymaga małżonki, a nie żony.
Żona jest codzienna, zwyczajna. Tego słowa powinien używać mężczyzna w sytuacjach nieoficjalnych, np. „Ten sernik upiekła moja żona”, „Jedziemy z żoną na narty”. Te same zdania z wyrazem małżonka („Ten sernik upiekła moja małżonka”, „Jedziemy z małżonką na narty”) brzmiałyby pretensjonalnie i świadczyłyby o niekompetencji komunikacyjnej mówiącego.