W książce Eugeniusza Michalskiego pt. Marketing (PWN, 2003) public relations ma (sic!) konsekwentnie wartość liczby pojedynczej, np. „Public relations jest drugim obok reklamy rodzajem promocji masowej (…)”, „Public relations może łagodzić negatywne nastawienie nabywców do przedsiębiorstwa (…)”, „Public relations wywołuje większe zaufanie wśród nabywców niż reklama (…)”. W podobny sposób, jak się przekonałem, używają nazwy public relations autorzy kilku innych książek. Natomiast przykładów na jej łączenie z przymiotnikami lub czasownikami w liczbie mnogiej niemal nie znalazłem. Moja kwerenda – przeprowadzona oczywiście na materiale Korpusu Języka Polskiego PWN – potwierdziła więc opinię Pana rozmówcy. Autorzy słowników dali pierwszeństwo etymologii, użytkownicy nazwy traktują ją zaś tak samo jak wyraz nadrzędny, w tym wypadku działalność. Bo skoro „Działalność jest…”, to i „Public relations jest…”.
Zacieranie się etymologii w użyciu słowa jest zjawiskiem normalnym i zdrowym, świadczącym o tym, że słowo jest potrzebne i coraz bardziej „polskie”. Mamy wiele podobnych przykładów, i to niekoniecznie nowych, jak choćby drops, z angielskiej formy liczby mnogiej, w polszczyźnie zaś pojedynczy. W wyniku – jak mówią lingwiści – depluralizacji dropsa powstała konieczność dołączenia do niego końcówki liczby mnogiej, por. dropsy. Public relations też się nam zdepluralizowało, ale polskiej końcówki nie przyjmuje i chyba nie będzie.