Polskie się jest nieakcentowane (w przeciwieństwie do siebie) i enklityczne, więc postawione po czasowniku wydłuża zestrój akcentowy o jedną sylabę. Gdy sam czasownik jest długi, postpozycyjne się może wydłużać go bardziej, niżbyśmy chceli. Wolimy wtedy umieścić je przed czasownikiem, aby dołączyło się akcentowo do innego słowa, por. „Trzeba wyprowadzić się” i „Trzeba się wyprowadzić”. W pierwszym przykładzie zestroje akcentowe są bardzo nierówne (pierwszy ma dwie sylaby, drugi pięć), w drugim podobne (trzy sylaby i cztery). Nie twierdzę, że jest to jedyny czynnik decydujący o pozycji się w polskim zdaniu, ale chyba jeden z ważniejszych.
Jeśli chodzi o zdanie przytoczone w pytaniu, to pozycja słowa się nie wpływa istotnie na względną długość jego zestrojów akcentowych i może dlatego wydaje się nam obojętna.