Sakrament małżeństwa jest publicznym wyrażeniem zgody małżeńskiej i przyjęciem zobowiązań wynikających z tego aktu w trakcie ceremonii religijnej. Małżonkowie sami udzielają sobie tego sakramentu, a kapłan jest tylko urzędowym świadkiem i tym, który w imieniu Kościoła błogosławi ten związek. Widzialnym znakiem i potwierdzeniem złożonej przysięgi małżeńskiej są obrączki, które małżonkowie nakładają sobie na palec. Liturgia sakramentu małżeństwa jest sprawowana w czasie mszy świętej. Sakrament małżeństwa jest uznawany w Kościele katolickim, prawosławnym oraz anglikańskim. Teologia protestancka (poza anglikanizmem) nie uważa małżeństwa za sakrament, choć podkreśla jego świętość.

W sformułowaniu uroczystość zawarcia sakramentu małżeństwa – w odniesieniu do ślubu wyznaniowego w obrządku katolickim – nie ma niczego złego. Sakrament małżeństwa stanowi synonim zaślubin odbywających się w trakcie ceremonii religijnej. Wyrażenia uroczystość zawarcia związku małżeńskiego czy też uroczystość wstąpienia w związek małżeński (czyli ‘wyjścia za mąż/ ożenienia się’) też są oczywiście poprawne, przy czym mogą być one stosowane nie tylko w odniesieniu do uroczystości religijnej, lecz także ślubu cywilnego.