sangha
Sangha – zakon buddyjski. W SWO PWN 2004 znajduję formę sangsze. Słowniki ortograficzne PWN omijają celownik i miejscownik (podają tylko sanghę). Natomiast w Wielkim słowniku ortograficzno-fleksyjnym pod red. Podrackiego występuje tylko sandze. Obie formy znajdują się w Oficjalnym słowniku polskiego scrabblisty (zapewne znalazły się tam obocznie, kiedy jeszcze słowniki nie podawały informacji o odmianie). Proszę o opinię, jak również przyporządkowanie do odpowiedniego przypadka form: sanghi, sanghy.
Pozdrawiam.
11.07.2006
11.07.2006
Dzień dobry!Sangha – zakon buddyjski. W SWO PWN 2004 znajduję formę sangsze. Słowniki ortograficzne PWN omijają celownik i miejscownik (podają tylko sanghę). Natomiast w Wielkim słowniku ortograficzno-fleksyjnym pod red. Podrackiego występuje tylko sandze. Obie formy znajdują się w Oficjalnym słowniku polskiego scrabblisty (zapewne znalazły się tam obocznie, kiedy jeszcze słowniki nie podawały informacji o odmianie). Proszę o opinię, jak również przyporządkowanie do odpowiedniego przypadka form: sanghi, sanghy.
Pozdrawiam.
Zapis form przypadków zależy od wymowy, a ta – jak sądzę – powinna brzmieć [sanga], podobną zresztą zalecają encyklopedie i słowniki angielskojęzyczne (jest to o tyle ważne, że słowo to zapożyczyliśmy najprawdopodobniej za pośrednictwem angielskim). W związku z tym właściwą formą celownika i miejscownika jest sandze, a w pozostałych przypadkach powinno być: D. sanghi, B. sanghę, N. sanghą.
Formy CMs. sangsze, D. sanghy byłyby poprawne, gdyby przyjąć wymowę [sangha].
Formy CMs. sangsze, D. sanghy byłyby poprawne, gdyby przyjąć wymowę [sangha].
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
