Panie Wojciechu,
Pana wątpliwości dotyczą najtrudniejszej bodaj sprawy w polskiej gramatyce: formy dopełniacza liczby pojedynczej męskich rzeczowników nieżywotnych. Nie ma tu ścisłych reguł: raz mamy -u, raz -a. W przypadkach wątpliwych, w których bardzo często zresztą mamy do czynienia z obocznością, działają analogie, raczej semantyczne niż fonetyczne: więc, choć mamy w dopełniaczu słoika, tu wybrałbym słodziku, bo jest i miodu, i cukru, i nawet syropu. Zastanawiające, że nasze słowniki, łącznie z najnowszymi, także ortograficzne, nie notuja tego słowa! W Pana pytaniu pojawił sie niestety błąd: nie mówimy (i nie piszemy) przeciwskazanie, lecz przeciwwskazanie (przez dwa „w”).
Pozdrawiam