W tytule: Słownik dobrego stylu, czyli wyrazy, które się lubią jest nie jeden przecinek, ale dwa. Nie ma ich tylko na okładce ani stronie tytułowej, a to ze względów graficznych. W tytułach książek, w nagłówkach czasopism, w hasłach reklamowych itp. – ogólnie biorąc, w przekazach, w których projekt graficzny jest nie mniej ważny niż treść słowna – przecinki na końcu wersu się pomija. Nie pomija się innych znaków interpunkcyjnych, np. pytajnika, wykrzyknika, wielokropka.
Oba zapisy daty – 12.5.2002 r. i 12.05.2002 r. – są zrozumiałe. Drugi jest bardziej użyteczny, gdy daty mają być układane w kolumny i cyfry o tej samej funkcji powinny się znaleźć pod sobą. W Edycji tekstów (PWN, 2008) A. Wolański notuje wprawdzie: „W zapisie składającym się wyłącznie z cyfr arabskich należy zawsze umieszczać zero wiodące przed liczbami oznaczającymi pierwsze dziewięć miesięcy roku, np. 1.03.2004 (nie: 1.3.2004)”. Można się więc kierować tą publikacją, aby wybrać zapis z początkowym zerem, inny niż w słowniku przywołanym w pytaniu. Moim zdaniem jednak powinno się tolerować również zapis bez zera, zwłaszcza w tekstach prywatnych, nieoficjalnych.
Nie znalazłem w słowniku dokładnie tego przykładu zapisu daty, który jest wymieniony w pytaniu, znalazłem analogiczny w paragrafie dotyczącym stosowania kropki (par. 87.5). Tuż obok zresztą jest przykład z wiodącym zerem. Słownik ortograficzny zatem sankcjonuje oba zapisy, ale nie przesądza, w jakich rodzajach tekstów mają one funkcjonować. Z jego punktu widzenia to zresztą obojętne: w obu zapisach kropki są przecież używane tak samo.