W zasadzie powinno być tameśmy, zgodnie z ogólną zasadą, że -eśmy dajemy po spółgłosce (i po półsamogłoskach), a -śmy po samogłosce, por. już + eśmy, ale jeszcze + śmy, a także np. jest + eśmy, ale były + śmy. W NKJP można znaleźć zdanie: „Tuśmy im dali, tamśmy im dali, zbudź się, Jasiński, dawaj pół litra” (W. Myśliwski, Kamień na kamieniu), w którym chyba ze względu na rytm w miejscu spodziewanego tameśmy pojawiło się tamśmy, paralelne do nie budzącego wątpliwości tuśmy. Fragment ten zresztą reprezentuje mowę potoczną, w której odstępstwa od normy są zjawiskiem normalnym.