Nie ma żadnych powodów wewnątrzjęzykowych, aby formę teoretyczka dyskredytować. Jest ona zbudowana tak samo jak anorektyczka, którą można znaleźć w słownikach, a w tekstach (i w życiu) o wiele częściej niż anorektyka. Jednak od większości form męskich na -tyk formy żeńskiej nie tworzy się zwyczajowo bądź tworzy z pewnymi ograniczeniami, np. tylko w języku potocznym albo ze świadomością, że nie jest to forma powszechna, czemu towarzyszyć może cudzysłów lub inne sygnały dystansu. Ograniczenia dotyczą także form żeńskich od niektórych innych rzeczowników rodzaju męskiego.
W sprawie wielu form żeńskich społeczeństwo jest podzielone. Przedstawiciele (a częściej przedstawicielki) tzw. lingwistyki feministycznej opowiadają się za przełamywaniem uprzedzeń i same lansują takie formy językowe, które nie umniejszają obecności kobiet w języku. W ich wypowiedziach obecne są nie tylko teoretyczki, ale także praktyczki. Natomiast w opinii wielu innych osób sformułowanie: „wybitny historyk i teoretyk literatury, prof. Irena Sławińska” brzmi lepiej (poważniej, dostojniej) niż: „wybitna historyczka i teoretyczka literatury, prof. Irena Sławińska”.