Nazwa token projektowy – jako polski ekwiwalent angielskiego określenia design token – respektuje zasadniczo podstawowe reguły słowotwórcze polszczyzny. Po pierwsze, jeśli tworzymy kalkę obcego terminu składającego się z rzeczownika i przymiotnika, to w języku polskim przydawka musi mieć szyk porzeczownikowy. Niemieckie Kartoffelsuppe zostało w polszczyźnie oddane przez wyrażenie zupa kartoflana (ziemniaczana), a nie *kartofel zupa, a angielskie business information jako informacje biznesowe, a nie *biznes informacje. Przymiotnik stojący po rzeczowniku wyraża w języku polskim najistotniejszą cechę przedmiotu, odróżniającą go od innych, podobnych i tworzy z rzeczownikiem jedno pojęcie gatunkowe, por. token projektowy w odróżnieniu od terminów token dostępowy (ang. access token) i token kryptograficzny (ang. cryptographic token). Po drugie, nowo tworzony na polskim gruncie termin powinien być możliwie najbardziej przejrzysty znaczeniowo. Użycie formy projektowy zamiast np. designerski jest dużo lepszym rozwiązaniem. To chyba dwa najważniejsze powody, dla których warto byłoby bardziej zawierzyć rozsądkowi niż emocjom.