Toteż, którym nadawca przyłącza zdanie zawierające informację wynikającą ze zdania poprzedzającego (= więc, zatem, przeto, a zatem), jest rzeczywiście wyrazem złożonym ze spójnika to i partykuły też. Połączenie to nastąpiło na gruncie polskim i jest poświadczone w zabytkach piśmienniczych pochodzących z pierwszej połowy XVII w. Jego pisownia jest skodyfikowana w słownikach ortograficznych. Tymczasem w pozostałych wypadkach, kiedy partykuła też następuje po spójniku lub innej partykule, obowiązuje nas pisownia rozdzielna. Niezależnie od tego, czy takie połączenie wprowadza człon podrzędny, czy też stanowi modyfikator w zdaniu pojedynczym (por. np. Że też musiałeś to zgubić!; Bo też musisz wszędzie zajrzeć!).

Wedle współczesnych reguł ortograficznych zapis łączny dotyczy tylko partykuł: -że, -ż, -li, -ć. Spójnik podrzędności bo może być wzmocniony za pomocą partykuły -ć, choć oczywiście takie połączenie będzie nacechowane archaicznie (por. np. Wstań z łóżka, boć przecież już późno).