trudne kwestie dialogowe

trudne kwestie dialogowe
17.06.2013
17.06.2013
Jak zaznaczyć na początku wypowiedzi w utworze dramatycznym, że mówiący kontynuuje cytowanie? Poniższy zapis sugeruje, że to w cytowanym tekście było opuszczenie:
KUŹMA
Tak piszą. Stoi czarno na białym. „W dniu wczorajszym zatwierdzono ostatecznie wniosek”… Słuchasz, Oleś?
OLEŚ
Słucham, Kuźma, słucham…
KUŹMA
„…wniosek o amnestii. Akt ten, od dawna oczekiwany przez społeczeństwo”, tak piszą, przez społeczeństwo… „nabiera mocy prawnej z chwilą jego ogłoszenia”.
Wszystko, co można było osiągnąć w tej kwestii przy użyciu znaków interpunkcyjnych, zrobiono. Cudzysłowy wyznaczają granice przytaczanego tekstu, wielokropki wskazują urwania cytowanego tekstu i powroty do jego głośnego czytania.
To, co można jeszcze zrobić w celu ujednoznacznienia sytuacji z dalszym cytowaniem dokumentu, w którym nie poczyniono żadnych opuszczeń, to dodanie w nawiasie didaskaliów typu: KUŹMA (czyta dalszy ciąg dokumentu). Jest to jednak ingerencja w tekst nieżyjącego autora – mamy bowiem do czynienia z dramatem Janusza Krasińskiego (1928–2012) Czapa, czyli śmierć na raty – i zmiany takiej nie można już z nim uzgodnić. Pozostaje opatrzenie jej przypisem mówiącym, iż dopisek pochodzi od wydawcy utworu, edytora lub redaktora tekstu.
W zapisie tekstu widać też pewną niekonsekwencję. Wznawianie cytowanego tekstu powinno zawsze następować po cudzysłowie i wielokropku. Druga wypowiedź Kuźmy powinna zatem przyjąć następujący zapis:
KUŹMA (czyta dalszy ciąg dokumentu)
„…wniosek o amnestii. Akt ten, od dawna oczekiwany przez społeczeństwo”, tak piszą, przez społeczeństwo, „…nabiera mocy prawnej z chwilą jego ogłoszenia”.
Adam Wolański
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego