Historycznie wyjaśniając, należy powiedzieć, że to formy zdrów, gotów, żyw itp. były pierwotne i od nich właśnie pochodzą zdrowy, gotowy, żywy itp. (przy czym przymiotniki rad, kontent, wart nie mają długich odpowiedników, tzn. z końcówką -y). Można zatem przyjąć, że – oprócz wymienionych form – każdy, przynajmniej teoretycznie, przymiotnik istniejący już w staropolszczyźnie może występować w dwu wariantach fleksyjnych, tzn. zaradn – zaradny, złot – złoty, zdobyt – zdobyty, obejrzan – obejrzany.
Należy też dodać, że przymiotniki mają formy rodzajowe. Podane przykłady odnoszą się tylko do rodzaju męskiego. Rodzaj żeński jest trudny do rozpoznania przez niespecjalistów (w obu formach wykładnikiem jest -a). Natomiast rodzaj nijaki w odmianie krótkiej miał zakończenie -o (stąd: złoto, zdobyto, obejrzano – współcześnie nie są to już przymiotniki ani imiesłowy).
W przytoczonym fragmencie Credo umarł jest historycznie imiesłowem, ale występuje w funkcji czasu przeszłego (pierwotnie było „umarł jest”). Umarły pochodzi od umarł (tak jak były od był), a nie odwrotnie. Umarł jest orzeczeniem czasownikowym, pozostałe formy są orzecznikami (z pominięciem łącznika był, został).