W Słowniku poprawnej polszczyzny PWN (2004) w haśle upatrywać można przeczytać o znaczeniu 'doszukiwać się': „ktoś upatruje kogoś, coś – w kimś, w czymś: Upatrywała w nas swoich wrogów”. Nieco lepszy przykład ze starego SPP (1973): „Upatrywał w nim swego zbawcę” i z SJP pod red. W. Doroszewskiego: „(…) skłonny był upatrywać symptomy poważnej (…) choroby”. A oto przykład z USJP PWN: „W niedyspozycji żołądka upatrywał symptomów poważnej choroby”. Czy nie powinno być: „upatrywał symptomy”?