‘Rozkurcz mięśni gładkich w ścianie naczyń krwionośnych’ to wazodylatacja (łac. vas ‘naczynie, przewód’ + łac. dīlātātiō ‘rozszerzanie’). Spotykaną w uzusie formę pisowniową *wazodilatacja należy uznać za nieortograficzną, ponieważ łacińskie zapożyczenie dilatatio przyjęło w polszczyźnie już w XVIII w. postać z y, a nie z i. Przymiotnik utworzony od omawianego tu rzeczownika ma formę: wazodylatacyjny, por. np. lek wazodylatacyjny.

Substancja powodująca wazodylatację to wazodylatator. Forma *wazodylator – motywowana najpewniej angielskim vasodilator – jest w polszczyźnie niepoprawna słowotwórczo.

Procesem przeciwnym do wazodylatacji jest wazokonstrykcja (neolat. vasoconstrictio ← vaso ‘naczynie’ + constrictio ‘skurcz, zwężenie’).