Słoiki ze szklaną przykrywką i gumową uszczelką wprowadził do handlu niemiecki przedsiębiorca Johann Weck (1841–1914). Ich nazwa pojawiła się w polszczyźnie najpierw w postaci oryginalnej, później w spolszczonej wek. Obie do dziś uchodzą za poprawne. Firma Weck, działająca także na polskim rynku, zapisuje ją wielką literą i bez odmiany, np. „Do produkcji słoików i butelek WECK używane jest aż 40% szkła pochodzącego z recyklingu!” (http://www.weck.com.pl/firma-weck.html). Czyni tak najwyraźniej w trosce o jej rozpoznawalność, jest to bowiem nazwa handlowa. Z zapisów wymienionych w pytaniu najlepiej uzasadnione są dwa: słoik Wecka (tak jak poemat Słowackiego) i wek (ew. weck).