Historycznie uzasadniona jest forma wiatr, ale: wietrze, wietrzny, wietrzyć, a także wietrzysko, ponieważ e przed grupą trz (dawniej miękką) zachowywało się bez zmian, a przed tr (dawniej twardą) przechodziło w a. Ten proces nazywa się przegłosem. Zaszedł on również w wielu innych wyrazach, por. np. lesie – las, lecie – lato, wierze – wiara, mierze – miara. Forma wiatrzysko, o której Pan pisze, że jest częściej używana, powstała w wyniku upodobnienia do wiatr. Sądzę, że ma ona duże szanse, by w przyszłości uzyskać sankcję normatywną. Taki proces zaszedł już bowiem np. w wyrazach miotła (najpierw mówiono regularnie o mietle, a następnie o miotle) oraz mietlisko (później miotlisko). Wyrównania analogiczne są istotnym czynnikiem zmian językowych, ale żeby je dostrzec, potrzebna jest dłuższa perspektywa historyczna.
— Krystyna Długosz-Kurczabowa, Uniwersytet Warszawski
A oto dane z korpusu PWN: wietrzysko (w różnych przypadkach) 8 razy, wiatrzysko ani razu.