Pisownia dziecko-żołnierz wskazuje, że mamy do czynienia z kimś, kto jest jednocześnie dzieckiem i żołnierzem. Pisownia rozdzielna sugerowałaby, że mówimy o pewnej szczególnej kategorii dzieci, które są żołnierzami (analogicznie do zapisów typu inżynier chemik lub ksiądz profesor). Różnica jest dość subtelna, ale zważywszy na to, że dzieci z zasady nie walczą zbrojnie, myślę, że pisownia dziecko-żołnierz jest właściwsza. Ostatecznie jednak decyduje intencja autora – on najlepiej wie, co chce powiedzieć.