W redakcyjnej szafie znalazłem dość starą publikację pt. Alfabetyczny słownik stanowisk (rodzajów wykonywanych czynności). Dla potrzeb Narodowego Spisu Powszechnego 1978 r. Są w niej nazwy tak różne, jak botkarz i biskup, baca i badylarz, barkarz i bejcownik – ale wszystkie w rodzaju męskim. Spośród nazw wymienionych w pytaniu tylko konstruktor pozwala bez wahania utworzyć żeńską formę konstruktorka. Pozostałe nazwy żeńskie wydają się albo potoczne (np. kontrolerka, analityczka), albo wręcz nieakceptowalne (np. elektryczka, kierowczyni). Co prawda, we współczesnym języku publicznym coraz chętniej sięgamy po formy żeńskie, które jeszcze dwadzieścia lat temu budziły opór (np. psycholożka), ale wiele zawodów, nawet sfeminizowanych, wolimy określać formą męską. W interesujący sposób pisze o tym Marek Łaziński w jednym z rozdziałów książki O panach i paniach, niedawno wydanej przez PWN.