PODWINĄĆ SIĘ, POWINĄĆ SIĘSłowo
podwinąć nie budzi wątpliwości: można podwinąć nogawki spodni, pies może siedzieć z podwiniętym ogonem, a ktoś obok psa – na podwiniętych nogach.
BLAMOWAĆ SIĘ
Blamować się to słowo, którego obcość jest dobrze widoczna, także dla niespecjalistów. Słowa takie (określane jako synchronicznie obce) brzmią „mądrzej” i często dobitniej.
Dwoić się i troićCzyli: być niezwykle aktywnym i ruchliwym. Samo dwoić się okazuje się za słabe, a przy tym odnosi się czasem do figlów świadomości; troić się daje poczucie ominięcia ważnego etapu poprzedniego, czyli właśnie dwojenia.
Niczego sobieCzyli: w porządku, do zaakceptowania. Wyrażenie składa się z dwóch słów, z których jedno to forma słowa nic, odnoszącego się do czegoś, czego nie ma; drugie to celownik zaimka, który nie ma mianownika i wyraża samozwrotność.
Palić za sobą mostyCzyli: ostatecznie z czymś zrywać, odcinać sobie drogę odwrotu. Most trzeba spalić, by
Pluć sobie w brodęCzyli: wyrzucać sobie zmarnowanie okazji. Orientalne przysłowie mówi, żeby
Połamać sobie na czymś zębyCzyli: nie dać czemuś rady. Czasem ostrzymy sobie na coś (czy na kogoś) zęby, mając wielką ochotę. A potem sobie te ostre zęby łamiemy.
Postawić się w położeniuCzyli: wyobrazić sobie dokładnie sytuację, wczuć się w coś. Umiejętność wczuwania się w stan wewnętrzny drugiej osoby, zwana empatią, to cecha cenna i rzadka.