Obawiam się, że mamy do czynienia z poplątaniem pojęć. Wyjaśnijmy zatem wszystko po kolei. Wyraz stacja ma różne odniesienia. Jeśli stoi przed nazwą miejscowości, jest tylko nazwą gatunkową (rodzajową) miejsca zatrzymywania się pociągów i piszemy go małą literą, np. Rozpoczęła się przebudowa stacji Włoszczowa. Czasem jednak tego rodzaju nazwy pospolite – zazwyczaj rzeczowniki: folwark, huta, kolonia, letnisko, osada, osiedle, ośrodek, parcela, stacja, tartak, wieś, zdrój – wchodzą w skład nazwy własnej geograficznej jako drugi człon identyfikujący. Wówczas takie odapelatywne rzeczowniki zapisujemy od wielkiej litery i z dywizem, por. np. Bagienice-Folwark, Rokotów-Kolonia, Rutka-Tartak, Sochaczew-Wieś, Busko-Zdrój. Tak też jest w wypadku założonej na początku XX wieku osady robotników pracujących przy budowie linii kolejowej Białystok – Siedlce, którą to osadę nazwano Nurzec-Stacja dla odróżnienia od nieodległej wsi o nazwie Nurzec. Tak więc nazwa Nurzec-Stacja to nazwa osady, a nie przystanku kolejowego, który nosi nazwę Nurzec, por. W osadzie Nurzec-Stacja znajduje się stacja kolejowa Nurzec.
Nazwę Warszawa-Ursus-Niedźwiadek – podobnie jak Warszawa-Praga-Północ, Gdańsk-Krakowiec-Górki Zachodnie, Kraków-Łagiewniki-Borek Fałęcki – piszemy z dywizem na mocy reguły, która mówi, iż z łącznikiem należy pisać nazwy miejscowości, jeśli są złożone z dwóch lub więcej członów, które wspólnie identyfikują jednostkę administracyjną lub geograficzną, a więc miejscowość lub jej część, np. dzielnicę. Poprzedzenie nazwy miejscowej wyrazem pospolitym stacja nie wpływa na pisownię toponimu.