Praktyka edytorska – jak to się czasami zdarza – jest rzeczywiście inna. Przed cudzysłowem zamykającym umieszczamy nie tylko wielokropek należący do cytatu (a więc oznaczający urwanie wypowiedzi oryginalnej), np.
Bohater S. Żeromskiego mówił: „Do nóg panu dziedzicowi!… Pan kapitan… książę… darował ci…”,
lecz także wielokropek oznaczający urwanie przytoczenia przez autora cytującego obcy tekst, przy czym – ponieważ wielokropek ten jest niemal zawsze ujęty w nawias okrągły, a jeszcze częściej kwadratowy – nie może być wątpliwości, iż urwania nie było w pierwotnym tekście, np.
W „Encyklopedii języka polskiego” czytamy: „Wiele elementów gwarowych znajduje się w utworach A. Dygasińskiego, M. Konopnickiej, H. Sienkiewicza […]”.
Dopuszczane przez słowniki i poradniki interpunkcyjne użycie wielokropka bez nawiasów po cudzysłowie na oznaczenie ucięcia przytaczanego tekstu przez cytującego jest stosunkowo rzadko spotykane. Nie występuje w zasadzie w tekstach specjalistycznych, gdzie wszelkie ingerencje – nie tylko ucięcia – w tekst cytatu są oznaczane w nawiasach, zazwyczaj kwadratowych.
Pod wskazanym URL-em znajdujemy odpowiedź dotyczącą użycia bądź nieużycia spacji w zbiegu z wielokropkiem. Zasadniczo porada nie dotyczy zbiegu wielokropka i cudzysłowu.