Oglądanie strony tytułowej wydanego w 1994 r. przez poznańskie Pallottinum polskiego tłumaczenia katechizmu z 1992 r. nic nam nie da, bo tytuł zapisany jest wielkimi literami, ale już na s. 7 owego wydania, którym dysponuję, mamy zapis: Katechizm Kościoła Katolickiego. Problem ten budził już wątpliwości i był poruszany zarówno w poradni PWN, jak i na stronach Rady Języka Polskiego.
W Zasadach pisowni słownictwa religijnego z 2005 r. zapisano w odniesieniu do reguły [73] Zasad pisowni i interpunkcji, że obok pisowni Mszał rzymski i Kodeks prawa kanonicznego (nie zawsze przestrzeganej – A.C.), winno się pisać Katechizm Kościoła Katolickiego. Wyjaśnia się to następująco: „nazwę Kościół Katolicki piszemy tutaj wielką literą, ponieważ jest to jego nazwa oficjalna\'\' (s. 16). Na s. 24 (w odniesieniu do reguły [84] Zasad pisowni i interpunkcji) potwierdzono, że jako oficjalne występują nazwy Kościół Rzymskokatolicki i Kościół Katolicki. I to jest – moim zdaniem – kwestia bardziej zasadnicza niż zapis tytułu konkretnego katechizmu.
We wstępie do cytowanych Zasad… napisano, że „Rada Języka Polskiego […] zatwierdziła poniższe ustalenia na posiedzeniu plenarnym 7 maja 2004 r. Większość z nich jest zgodna z zasadami zawartymi w Wielkim słowniku ortograficznym PWN […]. Niektóre zaś od tych zasad odbiegają i to one mają ostatecznie moc obowiązującą\'\' (s. 8).
Mimo tego mocnego stwierdzenia ani w wydaniu Wielkiego słownika ortograficznego PWN z 2010 r., ani w oficjalnych dokumentach Episkopatu Polski nie używa się formy Kościół Katolicki, lecz Kościół katolicki (np. w zakończeniu listu pasterskiego), jednak w dość autorytatywnym dokumencie, jakim jest konkordat, pisze się Kościół Katolicki.
Okazało się więc, że największa wspólnota religijna w Polsce nie ma w uzusie ustabilizowanej pisowni, co się zapewne wiąże z wielopodmiotowością na gruncie prawnym i niepewnością co do tego, co jest nazwą własną, a co jej synonimem (jak Kościół, Kościół Chrystusa / Boży itp.). Ortografia spotyka się z ortodoksją, a piszący w swych decyzjach mają spory zakres wolnej woli.

To jest poradnia językowa, chodzi więc o to, że nasi Czytelnicy proszą o rozwiązanie konkretnych problemów, a nie o dzielenie się wątpliwościami. Oglądanie stron tytułowych i sprawdzanie zapisów w publikacjach oznacza, że chcemy znaleźć oparcie w zwyczaju językowym. W tym wypadku jednak będzie to nieskuteczne, bo widać przecież wyraźnie, że nawet redaktorzy publikacji katolickich mają spore wątpliwości co do zapisu wymienionych nazw. Wiadomo zresztą, że trzeba z największą ostrożnością odnosić się do ortograficznego uzusu, bo w czasach Internetu na podstawie dostępnych tekstów można udowodnić celowość każdego zapisu.
Zasady pisowni słownictwa religijnego można by uznać za obowiązujace, gdyby zostały opublikowane w Wielkim słowniku ortograficznym PWN, który jest faktycznym (choć nieformalnym) wzorcem w tym zakresie. Uwzględniwszy ten stan rzeczy, wydałem taką opinię, jak widać. Lepszej, przynajmniej na razie, nie będzie.