śmiesznie
  • tłumaczenie imion
    10.09.2011
    10.09.2011
    Dzień dobry!
    Gdy w powieści występują imiona francuskie, które mają odpowiedniki polskie (np. Irene, Camille, Vincent, Jean-Marie, Lucien), należy je tłumaczyć? Niektóre z nich brzmią śmiesznie (np. Irena, Lucjan, Jan-Maria to imiona kojarzące się w Polsce ze starszymi osobami, nie z przebojowymi trzydziestolatkami), a niektóre, np. Kamila, wpasowują się świetnie w polską odmianę. Czy można zatem przetłumaczyć tylko niektóre z nich? Jaki obrać klucz?
    Dziękuję za odpowiedź
  • walidacja i walidowanie
    7.03.2002
    7.03.2002
    Czy z faktu, że istnieje w polszczyźnie wyraz walidacja, należy wyciągnąć wniosek, iż należy także zaakceptować czasownik walidować i utworzony od niego imiesłów zwalidowany? W języku angielskim takie wyrazy pochodne występują i prawdopodobnie pod jego wpływem w różnych tekstach możemy się zetknąć np. ze zwalidowaną metodą. Czy nie poprawniej mówić jednak o metodzie zatwierdzonej?

    Z góry dziękuję i pozdrawiam.
  • Wrony wybrały się na wyprawę wojenną
    20.03.2016
    20.03.2016
    Mam pytanie związane z indiańskim ludem Crow, czyli po polsku Wronami. Czy należy używać rodzaju męskoosobowego, jak w przypadku innych ludów indiańskich (Siuksowie przyjechali, Szejenowie napadli, Szaunisi powędrowali, Wrony zgodzili się), czy jednak niemęskoosobowego, bo w końcu Wrony to wrony. Mnie ta druga wersja się nie podoba, bo brzmiałaby śmiesznie, np. Wrony wybrały się na wyprawę wojenną – jakby się czytało o ptakach, nie o ludziach.
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego