Szanowni Państwo,

jak powinien brzmieć przymiotnik od nazwy miejscowej Dąbek? Czy jedyną poprawną formą przymiotnikową jest dąbkowy, czy też ewentualnie dopuszczalne jest użycie formy dąbecki? Ta druga forma jest wskazana w SJP PWN (https://sjp.pwn.pl/slowniki/d%C4%85becki.html) jako pochodna od nazwy Dąbki, a więc wyrażonej w liczbie mnogiej, ale zastanawiam się, czy nie można tej formy użyć również w odniesieniu do słowa Dąbek?

W artykule pt. „Problematyka muzyczna w najstarszych redakcjach benedyktynek w języku polskim” (S. Dąbek, Barok: historia, literatura, sztuka, Tom 4, Numer 2 (8) (1997) s. 67-74) cytuje XVII-wieczny starodruk, w którym pojawia się następujący zwrot dotyczący rytmu w śpiewie psalmów przez siostry zakonne: [śpiewać] „słów nieprzewalczaiąc”. Moja wątpliwość dotyczy znaczenia tego zwrotu. Współcześnie przewalczać, za SJP PWN, oznacza «walcząc, przezwyciężyć coś». Zatem w tym kontekście interpretowałbym to jako „nie zniekształcając [słów]”. Jednak autor cytowanego artykułu interpretuje to jako „nie przedłużając”. Kto z nas ma rację? Czy słowo to zmieniło znaczenie?ły>